Verslag “Om ‘e Burgumer Mar Wandeltocht” op 8 februari 2025.

Als je voor het eerst de plaatsnaam Sumarreheide tegenkomt, heb je de neiging het Bos-atlas uit vervlogen tijden uit de boekenkast te halen en de landkaart van het toenmalige Oost-Duitsland op te zoeken. Wellicht was er ergens achter het IJzeren Gordijn wel een plaatsje te vinden met die naam. U kunt zich deze moeite echter besparen, want het gehucht ligt veel dichterbij, middenin de Noordelijke Friese Wouden.

Het ligt zo’n 10 km van Burgum, het begin- en eindpunt van onze wandeltocht, die ons zal voeren door het mooie en afwisselende landschap van de Friese Wouden. Burgum is de hoofdplaats van de gemeente Tietjerksteradiel, die alle fusieperikelen heeft doorstaan en als zelfstandige gemeente heeft kunnen overleven.

Ik ben vroeg in de sporthal “Nije Westermar” en wordt voorgesteld aan de nieuwe redactie van de FLAL. En kreeg meteen de vraag om ik misschien opnieuw een stukje zou willen schrijven. Dat kun je niet weigeren, dus een hernieuwde kennismaking: ik ben Piet van Gorkum en woon in Sneek.

Ik loop met nog 20 getrouwen de langste afstand, 50 km. 71 Wandelaars kozen voor de 40 km en 325 deelnemers wandelden 25 km. Maakt een totaal van 417 deelnemers.

Karakteristiek voor de Friese Wouden zijn de boomwallen en elzensingels, die zorgen voor een natuurlijke afscheiding tussen de verschillende weilanden. Dat heet een coulisselandschap. Aanvankelijk zijn de weilanden in kleine percelen onderverdeeld en zijn ook de boomwallen gering van omvang. Later op de dag worden de weilanden groter en krijgen ook de boomwallen meer allure. Het is een prachtige schouwspel met heel mooie vergezichten. Het is in mijn beleving cultureel erfgoed, waar we zuinig op moeten zijn.

Ik loop samen met Appie Bos, die bijna alles weet van de omgeving. En dat is best wel gemakkelijk, als je een stukje moet schrijven. Want mijn eigen oriëntatie vermogen is niet echt geweldig. Onderweg ontmoeten we Jannie en Janny, die de pijlen ophalen en we besluiten met z’n vieren verder te lopen. We moesten toen nog zo’n 30 km.

Ik weet niet meer precies de volgorde, maar op enig moment zegt Appie tegen mij “hier rechts is het natuurgebied De Leyen”. Ik ben onder de indruk van de grote stapels riet die klaar liggen om vervoerd te worden.

Nu is een rieten dak een voorbeeld van de luxe, waar dat in het verre verleden een teken was van bittere armoede. Zodra de mensen wat meer vermogend werd, werd het rieten dak vervangen door dakpannen. Dat komt ook terug in het spreekwoord “onder de pannen zijn”.

Iets verderop lopen we op een mooi wandelpad in het natuurgebied De Putten, richting Eastermar. Ook hier wordt volop riet gesneden. Ik wordt erop geattendeerd, dat rechts van ons het meertje De Leyen is gelegen. Het is heel ondiep en alleen in de vaargeul bevaarbaar. Toch gemakkelijk, als je een wandelende encyclopedie in de onmiddellijke nabijheid hebt.

Het dorp Eastermar toont een schilderachtig aangezicht met mooie boompartijen langs het water, dat het dorp doorsnijdt. In mijn beleving een Anton Pieck plaatje!

Ik heb de gehele dag volop genoten van de boomwallen, de uitgestrekte rietkragen en de mooie waterpartijen.

Ik denk zeker te weten, dat ik namens alle deelnemers spreek, als ik iedereen, die deze prachtige tocht voor ons mogelijk heeft gemaakt, daarvoor hartelijk dank wil zeggen. Ook een woord  van dank van alle vrijwilligers in de verschillende voetbalkantines, die ons op een voortreffelijke wijze van hapjes en drankjes hebben voorzien.

Piet van Gorkum, Sneek

Onderstaande foto's geven een indruk van de wandeltocht in Burgum. De foto's zijn gemaakt door Jacob Mook die de afstand van 40 kilometer heeft gewandeld.