Gaasterland Wandeltocht.

Even een hernieuwde kennismaking. Ik ben Piet van Gorkum uit Sneek en mag voor de tweede keer in dit seizoen een wandelverslag voor jullie schrijven.

Voor vandaag staat er een wandeling in het prachtige natuurgebied van Gaasterland op het programma, met de start en finish in Balk. Balk is vooral bekend vanwege zijn ijstransplantaties in de Luts en de heroïsche doorkomst van de Elfstedenhelden. Het lijken beelden uit vervlogen tijden, de kans dat ze nog eens voorbij komen zal steeds kleiner worden.

We starten om 9 uur en ik heb gekozen voor een wandeling van 35 kilometer. Het eerste deel van de route is een opwarmronde van een kleine 10 kilometer en brengt ons via de boorden van het Slotermeer naar Harich. De kerk van het dorpje is beeldbepalend en dateert van 1663. De oude kerk was daarvoor door een storm verwoest. De toren is gedeeltelijk van de 12 eeuw en kon wel worden behouden. We gaan verder door het Harichster Bosk. Het eerste deel van het bos wordt gevormd voor een heel mooie doorgang met aan weerszijden een prachtige bomenrij.

We komen weer aan in Balk en gaan na een bakje koffie weer op pad. Na een paar kilometer bereiken we het Starnumanbosk. De naam is ontleend aan de familie Star Numan, eertijds grootgrondbezitter in Gaasterland. Het bos is nu in beheer bij Staatsbosbeheer.

De boswandeling eindigt bij de begraafplaats van het nabij gelegen Ruigahuizen met een heel mooie klokkentoren, die in 1979 geheel is vernieuwd. Toen is ook de nieuwe klok aangebracht, omdat de vorige was gestolen. Deze op klok is op zijn beurt in 2003 vervangen door een zwaardere uitvoering.

We vervolgen onze ontdekkingstocht. Een paar jaar geleden namen we met een groepje wandelaars in deze omgeving een verkeerde afslag en stonden na enige omzwervingen voor het clubhuis van een golfclub. We dachten in onze onschuld dat we daar een stempel moesten halen. Dat bleek een misvatting, een ongehoorde brutaliteit bijna. “Ach, wel neen, u bent hier niet welkom, de entree is alleen voor leden”. Al weer wat levenswijsheid opgedaan.

We naderen de Bremer Wyldernis. Lang geleden, op de lagere school, had ik klasgenootjes die met vakantie naar Gaasterland gingen. Ze vertelden over de spannende belevenissen die ze in de Bremer Wildernis hadden beleefd. Voor ons klonk het als avonturen in een ver buitenland. Dat mystieke is er onderhand wel vanaf. De naam heeft niets te maken met de Duitse havenstand, maar is ontleend aan de brem, die daar vroeger volop groeide.

Via Sondel volgen we een prachtige route richting Wyckel, die ik voor een groot gedeelte nog niet kende. Onderweg wordt mij aandacht getroffen door een wel heel bijzondere “hânwiizer” (is echt Snekers) met daarop de namen van de plaatsen in de omgeving. Het bijzondere is de pijl, die naar boven wijst en de kortste weg naar Petrus aangeeft. Staat bij mijn weten in geen enkele reisgids.

Voor ons doemt toren van Wyckel op. De toren dateert uit de 15e eeuw en is in 1821 gerestaureerd. Over de kerk zelf bestaat onduidelijkheid, deze is vermoedelijk herbouwd in 1671. In de kerk is een praalgraf aangebracht voor Menno van Coehoorn (1641 – 1704), die de “vesting Sloten” heeft ontworpen en gebouwd.

We maken een omweg en naderen de “vestingstad Sloten”. We hebben een prachtige uitzicht op de stadswallen en de korenmolen “de Kaai”. Deze is gebouwd in 1755. Ik kom redelijke vaak in Sloten, maar vanaf deze kant nooit. Een aanrader voor jullie allemaal!
De stad heeft de oorspronkelijke omwalling vrijwel geheel behouden en tevens is de oorspronkelijke structuur van Sloten bijna geheel bewaard.

Het laatste stuk van de wandeltocht voert ons voor een belangrijk deel over de polderdijk langs de Slotermeer. We zijn met z’n drieën en door uitstekend teamwork weten we over alle hekken te klimmen. De afsprong bij het laatste hek was welhaast van een Olympisch niveau.

We bereiken Wyckel voor de tweede keer en maken opnieuw een korte boswandeling. We vervolgen onze weg richting Balk en passeren het buurtschap Bargebek. De naam is ontleend aan de omgeving, die kennelijk de vorm van een varkenssnuit heeft.

Even verderop zien we rechts een zacht glooiend landschap met het Slotermeer op de achtergrond. Het is een passende afsluiting van deze mooie tocht. Namens alle 378 deelnemers wil ik iedereen, die deze tocht heeft mogelijk gemaakt, daarvoor hartelijk dank zeggen.

Piet van Gorkum

Verslag Beilen »»