Kromme Knilles wandeltocht, Akkrum op 24 december 2016.

Voor het eerst deze winter zaten er een sjaal en een muts in de rugzak, er was een stevige wind voorspeld.
Ik heb wandelmaatje Alie opgehaald en gezellig kletsend reden we naar Akkrum.
In sporthal Utingeradeel was het ondanks het vroege tijdstip, voor 7.30 uur, al een en al bedrijvigheid door de bestuursleden en de assisterende vrijwilligers. Ja, er komt heel wat bij kijken voordat de wandelaars op pad kunnen.
Na weer bijgepraat te hebben met wandelvrienden en 't "zwarte nat" binnen was werd om 8.30 uur de sporthal verlaten. Eerder dan gebruikelijk i.v.m. Kerstavond. De route was ook iets gewijzigd vanwege vogelgriep.
We waren nog maar net op pad of Alie vond een startkaart. Deze werd meegenomen en zou later worden ingeleverd.

In aangenaam fris wandelweer liepen we door de bebouwde kom van Akkrum. Al dan niet verlichte kerstversiering zorgde voor een gezellige aanblik.
We genoten van de diversiteit aan woningen, de kerken, jachthavens en het vele water. De route leidde ons ook langs de Coopersburg, ooit een tehuis voor ouderen dat in 1899 gesticht werd door een rijke Akkrumer die in Amerika woonde.

Nadat Akkrum een tijdje achter ons lag zagen we in de verte voor ons Aldeboarn liggen. Maar nee we gingen niet rechtstreeks, maar via het Jabikspad door de landerijen. De zon liet zich zien en scheen op de toren van Aldeboarn die boven de bomen uitstak. Een mooi gezicht, de toren deed me denken aan die van Uithuizermeeden.

In hotel It Fryske Hynder was er koffie voor de liefhebbers. Na de rustlokatie trok een raam onze aandacht waarop vermeld stond: de Nijdamschaats, Frieslands beste schaats. Opgericht in 1896.
Van schaatsen is nu echter nog geen sprake, koning Winter laat op zich wachten.

De voormalige watertoren in Nes was al van verre te zien, en daar aangekomen zagen we er tegenover de begraafplaats met klokkenstoel. Van Nes ging de route richting Grou. We kwamen onder het Leppa Akwadukt door. De naam Leppe hadden we al vaker gelezen en we vroegen ons af wat de betekenis er van is. Er werd heel wat over gefantaseerd maar we kwamen er niet uit.
Pratend en genietend van de ruimte om ons heen kwamen we bij de verzorgingspost in de schuur van maatschap Brouwer te Birnstum. Het was al enige tijd geleden dat ik op een stropak van de koffie genoot. Dat gold voor meerdere aanwezigen want er werd over gesproken.

Na deze rust kwam de sjaal tevoorschijn want een pittige wind hield ons gezelschap.
We vervolgden ons pad naar Grou, en passeerden we Akwadukt Mid-Fryslan. Deze is in 1993 door de minister van verkeer en waterstaat, mevr May-Weggen geopend. De volgende rustlokatie zagen we rechts van ons liggen. Het zou nog een tijd duren voor we daar een rustmoment zouden inlassen.
Ik ben niet eerder in Grou geweest en het was genieten van wat die plaats te bieden heeft, het leugenbankje, het water, de al/niet varende schepen, St. Piterkerk, de winkeltjes, bruggetjes, en de variatie in woningen. Doordat er zoveel was te zien zagen we enkele pijlen over het hoofd. Maar we kwamen toch aan bij het fietspad langs het kanaal. Daar waren leuke zitelementen in de vorm van een hond. Vanwege de betonnen uitvoering er van hebben we er geen gebruik van gemaakt. Een beetje koud aan de k......

Tussen Grou en de A32 ligt een klein bosgebied, waar we door kwamen. Dit was het enige deel in de route dat onverhard bleek. Even later kwam het rode dak van sportkantine van v.v. G.A.V.C. In zicht. Pauze. Daarna hadden we nog zo'n 7 km. te gaan.

Een open spoorbrug en een passerend schip in/op/over ( heb geen idee hoe zoiets wordt benoemd) het aquaduct was voor Alie en mij nieuw om te zien.

De wind liet zich steeds meer gelden toen we over de Leppedijk liepen, van kou was geen sprake.
De toren van Akkrum was al een tijdje in ons gezichtsveld. In het dorp aangekomen hebben we naar de betekenis van Leppe gevraagd. Maar het antwoord zijn we niet te weten gekomen.

In Utingeradeel stonden kerstkransjes klaar, lekker.
Nadat er was gekeken op welke plek we op de ranglijst staan, een stempel in het wandelboekje en plaatje voor in het boekje hadden gekregen zijn we direct de auto ingegaan.
Zo kwam er een eind aan wandeltocht in een voor mij onbekend gebied.
Het was genieten vandaag!

Dag allemaal, wandelgroeten van Roelie Homan